Tajemniczy przodkowie Afryki w DNA Yoruba i Mende

Czarno-białe zdjęcie dwóch kobiet łowiących ryby w płytkiej wodzie w Sierra Leone w 1935 roku, wykonane przez antropologa Sjoerda Hofstrę podczas badań terenowych w Afryce Zachodniej.

Czy wszyscy nasi przodkowie zostali odkryci? Najnowsze badania genetyczne sugerują, że odpowiedź może być znacznie bardziej złożona, niż dotąd sądzono. W 2020 roku dwóch genetyków – Arun Durvasula i Sriram Sankararaman – opublikowało przełomowe badanie, które rzuciło nowe światło na ewolucję człowieka w Afryce. Ich wyniki wskazują, że we współczesnym DNA ludzi z Afryki Zachodniej – w tym ludu Yoruba z Nigerii i Mende z Sierra Leone – przetrwały fragmenty genomu pochodzące od nieznanego, wymarłego gatunku hominina. Populacja ta, nigdy nieodkryta w zapisie kopalnym, została określona mianem ghost population, czyli „populacji duchów”.


Yoruba i Mende: kluczowi świadkowie przeszłości

Lud Yoruba

  • Jedna z największych grup etnicznych Afryki Zachodniej.
  • Zamieszkują głównie południowo-zachodnią Nigerię.
  • Znani z rozbudowanej mitologii (Ifa), sztuki i rozwoju miast już w czasach prekolonialnych.

Lud Mende

  • Grupa etniczna zamieszkująca głównie Sierra Leone, ale także części Gwinei i Liberii.
  • Utrzymali bogatą tradycję ustną i silne struktury społeczne, takie jak tajne stowarzyszenia Poro i Sande.

Te dwie grupy, mimo różnic kulturowych i geograficznych, dzielą unikalną cechę genetyczną: w ich DNA znajdują się ślady po krzyżowaniu się przodków Homo sapiens z nieznanym, archaicznym homininem, który żył w Afryce.

Czarno-białe zdjęcie muzyków z miejscowości Panguma w Sierra Leone, wykonane w 1936 roku. Grupa mężczyzn grających na instrumentach afrykańskich. Fotografia autorstwa Sjoerda Hofstry.
Muzycy z Pangumy, Sierra Leone, 1936. Fot. Sjoerd Hofstra / African Studies Centre Leiden. Obraz wykadrowany przez użytkownika SUM1.

Tajemniczy ślad w genomie Yoruba i Mende

Naukowcy wykazali, że nawet do 19% DNA u niektórych osób z grup Yoruba i Mende pochodzi od tej „ghost population”, która:

  • oddzieliła się od wspólnego przodka Homo sapiens około 600–950 tysięcy lat temu,
  • żyła w Afryce, być może w regionach zachodnich i środkowych,
  • krzyżowała się z przodkami współczesnych ludzi około 20–50 tysięcy lat temu.

Metoda badawcza

Durvasula i Sankararaman użyli technik tzw. statystycznej detekcji introgresji, analizując pełne sekwencje DNA u przedstawicieli Yoruba i Mende. Szukali nietypowych fragmentów DNA, które:

  • są bardzo stare – pochodzą sprzed setek tysięcy lat,
  • nie mają odpowiedników w genomach neandertalczyków, denisowian, ani żadnych znanych współczesnych populacji,
  • statystycznie zbyt odmienne, by mogły pochodzić wyłącznie od Homo sapiens.

To właśnie te fragmenty wskazują na istnienie nieznanego, archaicznego gatunku, który odcisnął swój ślad tylko w populacjach afrykańskich – zwłaszcza zachodnioafrykańskich.


Znaczenie genetyczne tych fragmentów

Fragmenty pochodzące od „ghost population” występują m.in. w genach odpowiedzialnych za:

  • odporność na choroby (np. układ zgodności tkankowej MHC),
  • regulację funkcji neurologicznych,
  • metabolizm i gospodarkę energetyczną.

Niektóre z tych genów mogły przynieść adaptacyjne korzyści – podobnie jak fragmenty neandertalskiego DNA w Eurazji zwiększające odporność na infekcje.

Grupa przedstawicieli ludu Yoruba z Mount Ado w Nigerii, siedzących lub stojących w tradycyjnych strojach. Ilustracja z około 1900 roku, z publikacji kolonialnej Mockler-Ferrymana.
Yorubowie z Mount Ado, Nigeria, ok. 1900. Źródło: British West Africa: Its Rise and Progress / autor: Augustus Mockler-Ferryman.

Co badanie ludów Yoruba i Mende oznacza dla nauki?

To badanie ma ogromne znaczenie dla zrozumienia:

  • historii człowieka w Afryce, która często bywała pomijana na rzecz historii migracji poza nią,
  • prawdziwej złożoności ewolucji Homo sapiens, która nie była liniowa, lecz pełna skrzyżowań z innymi ludzkimi formami,
  • faktu, że Afryka zawiera w sobie najstarsze, a także najbardziej zróżnicowane dziedzictwo genetyczne naszej planety.

To także zachęta do dalszych badań: możliwe, że odkrycia kolejnych „ghost populations” dopiero przed nami, i to nie tylko w Afryce.


Źródło

Durvasula A., Sankararaman S. (2020), Recovering signals of ghost archaic introgression in African populations. Science Advances, 6(7), eaax5097.

Hsieh, P. et al. (2016), Model-based analyses of whole-genome data reveal a complex evolutionary history involving archaic introgression in African populations. Genome Research, 26(3), 291–300.

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Przewijanie do góry